Ben je je sociale leven aan het vermijden door je gewicht?

Je bent aan het werk achter je bureau. Je ogen dwalen af van je werk en je aandacht wordt getrokken naar de foto die op het prikbord voor je hangt. De foto is van ruim 12 jaar geleden. Wat was je trots op dit moment. Je had de halve marathon gerend. Je straalde, je voelde je fit en je had het gevoel de wereld aan te kunnen. Op het bord hangt ook van hetzelfde jaar een foto van jou en je man tijdens jullie vakantie in Italie. WOW wat zag je er goed uit in dat zomer jurkje. Je hebt het zomerjurkje nog steeds in je kast hangen, maar je weet dat dit jurkje je nu niet meer zal passen. Laat staan dat je je op je gemak voelt met blote benen. Door je drukke leven als moeder en werknemer lukt het maar niet om af te vallen, laat staan te sporten. Gezond eten zou je wel willen, maar ook daarin schiet je te kort. Je hebt het gevoel dat al jouw tijd wordt opgeslokt. Er lopen enkele tranen over je wangen. Je kinderen gaan al zelf naar school, maar jij bent veelal binnen, bezig met het huishouden en je werk, je vraagt je af waar alle leuke momenten zijn gebleven waarin jij straalde en oneindige energie had.

Herken je dit:

• Je vermijdt verjaardagen of feestjes. Wanneer je een uitnodiging krijgt voor een verjaardag zie je daar enorm tegenop. Het voelt zo dubbel. Je houdt van de gezelligheid en lekker eten, maar de gedachten dat je weer faalt en afwijkt van je plannen maken dat je steeds vaker denkt “laat maar, ik ga wel niet”.

• Je eet het liefst thuis en niet meer bij je ouders. Je bent bang voor de reactie van je ouders nu je de zoveelste dieetpoging aangaat. “Doe niet zo ongezellig, ben je nu weer aan de lijn?” Het maakt je van binnen boos dat je je niet gesteund voelt, zelfs niet door je ouders. Je voelt je niet gezien, je strijd wordt niet gezien, terwijl je zo ongelukkig voelt met je uiterlijk

• ’s Avonds zit je op de bank. Wanneer jullie als gezin samen een filmpje gaan kijken, nemen je man en de kinderen samen een bakje chips. Een van je kinderen zegt tegen je, “mam doe gezellig met ons mee”. Je besluit om het niet te doen. Van binnen voel je je verdrietig en kan je ook van dit moment niet genieten. Na een uur besluit je naar boven te gaan. Weg van de strijd om niet te snaaien, maar ook weg van het gezellige moment met je gezin, want voor jou voelt het niet als gezellig.

• Je vriendinnen nodigen je uit om vrijdagavond nog een borrel te gaan drinken na het werk. Jullie hebben elkaar immers al zo lang niet meer gezien. Je staat voor de kast en denkt “wat moet ik aan”. Eigenlijk doe je dit nooit meer, na een drukke week met de kinderen en werk je nog opdoffen voor op stap te gaan. Maar goed,  je hebt immers ja gezegd. Vermoeid pak je toch iets uit de kast. Je kijkt in de spiegel en wordt geconfronteerd met hoe je eruit ziet. Je voelt je onzeker en niet de moeite waard. Zo wil je echt de deur niet uit. Je besluit om af te bellen met de smoes dat je jongste kind ziek is geworden. “Pffff dat lucht op” maar diep van binnen mis je de meiden enorm.

• Terwijl je aan het scrollen bent op je telefoon zie je dat in het voorjaar een leuk sport evenement voorbij komen. Heel even wordt je blij van deze post. Voordat je kinderen er waren nam je jaarlijks deel aan zo’n evenement. AL was het hardlopen of een sportdag, je was erbij.  Al snel scroll je de post weg en denkt wat heb ik daar te zoeken en bent ervan overtuigd dat het alleen maar voor in jouw ogen fitte en slanke mensen is. En dat ben je immers niet meer. Je vind je zelf dik, futloos en totaal A sportief